Wat begint als een zonovergoten dag, verandert onverwacht in een levensgevaarlijke situatie. De blauwe lucht wordt pikzwart en de donkere wolken storten hun volledige inhoud uit over Mariepskop en het omliggende gebied. Mariepskop is, met zijn 1.947 meter boven zeeniveau, een van de hoogste toppen van de Noordelijke Drakensbergen en het hoogste punt van de Blyde River Canyon.
Het is 1844 en Dawid Johannes Joubert wordt volledig door de massieve wolkbreuk overvallen. Hij heeft onlangs enkele landerijen gekocht en woont pas sinds kort in de regio. Zijn landerijen beslaan een enorm gebied, dat zich uitstrekt van de rivier de Blyde tot aan de Klaserierivier en naar het stadscentrum van het huidige Hoedspruit.
Het water gutst over zijn lijf en over de randen van zijn hoed. De wind giert om hem heen en binnen afzienbare tijd is hij tot op het bot nat en verkleumd. De normaal rustige rivier de Zandspruit kan de hoeveelheid water niet aan, verandert in een kolkende, schuimende massa en dendert in een plotselinge overstroming de berg af. Dawid vecht tegen de wind en regen, terwijl de rivier de voeten onder zijn lijf vandaan probeert te slaan. Hij houdt zichzelf ternauwernood staande en na enige tijd staat hij uitgeput langs de kant. Naarstig speurt hij de rivier en de oevers af. Hij heeft zelf het natuurgeweld dan wel overleefd, maar in de woeste rivier is zijn hoed verloren gegaan.
In die tijd was een hoed een waardevol bezit voor een boer. Het beschermde je tegen de felle zon, je gebruikte het om water uit de rivier te halen voor jezelf of je paard en je liet er je hoofd op rusten als je ’s nachts in het open veld sliep. Ook waren er niet op elke hoek van de straat hoedenwinkels om je kwijtgeraakte hoed te kunnen vervangen. Sterker nog: er waren nauwelijks straten. Al met al was het kwijtraken van zijn hoed voor Dawid een zeer onwenselijk, groot en belangrijk verlies. Zo belangrijk dat hij besloot de plek en de rivier aan wie hij zijn hoed verloor om te dopen tot Hoedspruit - de spruit (Afrikaanse voor rivier/stroom/kreek) die zijn hoed stal.
Op 5 mei 1848 registreert Dawid zijn boerderij bij het landkantoor in Ohrigstad. Tot op vandaag de dag wordt 1848 gezien als het oprichtingsjaar van Hoedspruit; het jaar waarin het stadje haar officiële erkenning en registratie kreeg.
Dawid Joubert verdeelt de rest van zijn leven zijn tijd zo goed mogelijk tussen zijn boerderij in Ohrigstad en zijn nieuwe boerderij Hoedspruit. Zestien jaar nadat hij het natuurgeweld heeft overleefd, neemt een andere natuurdeelnemer hem het leven af: in 1860 wordt hij op zijn boerderij in Ohrigstad gedood door een luipaard.
Inwoners en bezoekers van het moderne Hoedspruit worden nog dagelijks aan Dawid Joubert en zijn naamgeving herinnerd.
Je moet even zoeken, maar midden in het centrum van het dorp, ingeklemd tussen het tankstation en de supermarkt, staat een standbeeld.
Niet van Dawid Joubert zelf,
maar van zijn hoed…
Commenti